Przejdź do zawartości

Ed de Goey

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ed de Goey
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1966
Gouda

Wzrost

197 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1985–1990 Sparta Rotterdam 145 (0)
1990–1997 Feyenoord 235 (0)
1997–2003 Chelsea F.C. 123 (0)
2003–2006 Stoke City 56 (0)
W sumie: 559 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992–1998  Holandia 31 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2006–2007 Chelsea F.C. (trener bramkarzy)
2007 QPR (trener 1. zespołu)
2010– RKC Waalwijk (trener bramkarzy)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ed de Goey (ur. 20 grudnia 1966 w Goudzie) – holenderski piłkarz grający na pozycji bramkarza, reprezentant kraju. Od 2010 roku trener bramkarzy w RKC Waalwijk[1].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo był zawodnikiem Sparty Rotterdam, w której barwach w sezonie 1985/1986 zadebiutował w holenderskiej ekstraklasie. W 1990 roku przeszedł do Feyenoordu. W nowym zespole szybko wywalczył miejsce w pierwszym składzie. W 1991 po raz pierwszy wystąpił w europejskich pucharach w zremisowanym 0:0 meczu z Partizani Tirana w ramach Pucharu Zdobywców Pucharów[2]. Wraz z Feyenoordem został mistrzem Holandii (1993), czterokrotnie zdobył puchar kraju (1991, 1992, 1994, 1995) oraz wywalczył Superpuchar Holandii (1991). Ponadto w 1993 został wybrany najlepszym bramkarzem grającym w Holandii, a w 1994 otrzymał Złote Buty[3].

W 1997 roku przeszedł do Chelsea, cena transferu wyniosła 2,25 miliony funtów[4]. W angielskiej drużynie zadebiutował 3 sierpnia w przegranym po serii rzutów karnych meczu o Tarczę Wspólnoty z Manchesterem United. W sezonie 1997/1998 wraz z londyńskim zespołem zdobył Puchar Zdobywców Pucharów – w wygranym 1:0 finale z VfB Stuttgart zagrał przez pełne 90 minut[5]. Ponadto w 1998 wywalczył Puchar Ligi Angielskiej oraz Superpuchar Europy (w spotkaniu z Realem Madryt zagrał w podstawowym składzie)[6]. Dwa lata później zdobył puchar Anglii oraz sięgnął po Tarczę Wspólnoty. W sezonie 2000/2001 utracił miejsce w podstawowym składzie Chelsea na rzecz Włocha Carlo Cudiciniego[4][7].

1 sierpnia 2003 roku podpisał dwuletni kontrakt ze Stoke City[8]. Trzy lata później w jego barwach zakończył piłkarską karierę[9]. Po raz ostatni wystąpił 28 stycznia 2006 roku w wygranym 2:1 meczu z Walsall[10].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Holandii zadebiutował 16 grudnia 1992 roku w wygranym 3:1 meczu z Turcją[11]. W 1994 uczestniczył w mistrzostwach świata w Stanach Zjednoczonych. W turnieju tym był podstawowym bramkarzem swojej kadry – wystąpił w pięciu meczach, a w spotkaniu 1/8 finału z Irlandią zachował „czyste konto”[12].

Wraz z reprezentacją Holandii wziął również udział w mistrzostwach Europy w Anglii (1996), mistrzostwach świata we Francji (1998) oraz mistrzostwach Europy w Belgii i Holandii (2000). We wszystkich tych turniejach był rezerwowym bramkarzem i nie zagrał w żadnym meczu. Po raz ostatni w barwach narodowych wystąpił 1 czerwca 1998 roku w wygranym 5:1 pojedynku z Paragwajem[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. De Goey completeert technische staf RKC Waalwijk. vi.nl. [dostęp 2011-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-19)]. (niderl.).
  2. Ed de Goey - Matches in European Cups. rsssf.com. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  3. Netherlands - Player of the Year and Other Awards. rsssf.com. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  4. a b IN PROFILE: ED DE GOEY. qpr.co.uk. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  5. Cup Winners' Cup 1997-98. rsssf.com. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  6. Super Cup 1998. rsssf.com. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  7. Ed de Goey. chelseafc.com. [dostęp 2015-09-22]. (ang.).
  8. Stoke sign De Goey. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  9. Goalkeeper De Goey leaves Stoke. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  10. Stoke 2-1 Walsall. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  11. a b Ed de Goey - International Appearances. rsssf.com. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  12. Ed DE GOEY. fifa.com. [dostęp 2011-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2011)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]